VOICE-OVER: Dit is Leef je uit! MARJOLEIN: De podcast die jouw wereld opent voor eindeloos plezier. VOICE-OVER: Met Marjolein van den Broek. APPLAUS

(MET ACHTERGRONDMUZIEK:) In deze podcast verkent Marjolein films, series, theatervoorstellingen, musicals, musea en meer vrijetijdsactiviteiten die door een kleine aanpassing jouw leven verrijken, ongeacht je beperking of wie je bent. Attentie. Stilte voor de opname. STILTE Actie!

(OP EEN RUSTIG MUZIEKJE) MARJOLEIN: Welkom bij Leef je uit! Vandaag praat ik met Yvon over SILO 8, de voorstelling van Vis à Vis. Ze speelt zich af in een verpleeghuis in het jaar 2060. De herinneringen van de bewoners worden gewist met het idee dat je gelukkiger bent zonder heimwee of verlangen naar vroeger. Deze voorstelling was met Hilbert, blindentolk van Komt Het Zien. Goed nieuws: SILO 8 is verlengd. Op 22 september kun je haar weer bezoeken met Komt Het Zien. Ik ga hierover in gesprek met Yvon. Welkom, Yvon. Leuk dat je er bent. YVON: Leuk dat jullie er zijn. Dank je wel. MARJOLEIN: We zitten op een mooie landelijke plek. Yvon, wil je jezelf even voorstellen? YVON: Natuurlijk. Ik ben Yvon Boerman. Ik kom uit Winterswijk. We zitten nu in Huppel, een buurtschap. Ik ben sinds vier jaar blind en groot fan van audiodescriptie. Ik ben daar heel dankbaar voor. MARJOLEIN: Wat goed. Je vertelde dat je blij bent met de audiodescriptie. YVON: Ja, superblij. Toen ik bij de revalidatie te horen kreeg dat er zoiets als audiodescriptie bestond, gingen er echt weer deuren open. Dankzij de audiodescriptie kunnen we het theater echt weer zien en beleven. MARJOLEIN: Wat is de meerwaarde van audiodescriptie voor jou? YVON: Ik heb het beleefd. De hele week zit ik na te genieten. Ik kan het met mijn man delen. Die heeft het niet in hoeven fluisteren. Daardoor heeft hij alles kunnen zien en hebben we het samen zo leuk. Je kunt erover napraten. Ik had al die humor anders niet meegekregen. Met die snelheid had niemand me bij kunnen praten. Hilbert zei: soms zeg ik dingen later, omdat het zo snel gaat en chaotisch is. De timing was soms anders, maar het klopte wel. Je merkt in die hele voorstelling dat dat ook echt zo was. Af en toe zei hij dingen iets later, omdat het dan beter uitkwam. Dat klopte ook. Het ging soms zo snel. Het was zo'n chaos, hoe het allemaal ging. Dan hoorde ik alleen maar mensen lachen en dacht ik: wat? Dan krijg je het echt niet mee. Dat was wel een ding. Dat heeft niks met alles te maken. Juist mijn man, die altijd alles voor mij doet, hoorde ik gigantisch lachen. Hij bulderde van het lachen. Dat vond ik zo mooi, dat hij ook een keer lekker ontspannen naast mij zat en gewoon compleet zat te genieten. Hij zegt ook: ik zie altijd meer met de oortjes van Komt Het Zien, want dan zie ik nog meer dan ik al kan zien. Hij zat echt te genieten. Dat is dubbel pret voor mij.

MARJOLEIN: Wat mooi dat hij zo heeft kunnen lachen en ontspannen en wat leuk dat hij dus meeluistert met de oortjes. YVON: Ja, dat doet hij meestal. Dat vindt hij een meerwaarde. MARJOLEIN: Wat goed. Wil je ons meenemen in wat we zondag deden? YVON: O, jee. Waar moet ik beginnen? Ik moet nog bijkomen van de voorstelling. Het was overweldigend. Ik moet zeggen dat we top ontvangen werden. We waren natuurlijk lekker zichtbaar met de stok. Heel subtiel werd ons hulp aangeboden. Soms kom je wel anders binnen. Ze deden het op een heel prettige manier. Complimenten. We werden goed geïnstrueerd welke kant we op moesten. We konden nog een drankje doen en plassen in de container; die beleving hoorde erbij. Daarna stond Komt Het Zien er met de koptelefoontjes. huis hadden we de mail al samen even geluisterd. Mijn man ziet, ik niet. Ik vond hem heel gedetailleerd. Ik dacht: ik ben hier nog nooit naartoe geweest. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik dacht: het jaar 2060. Al die gebouwen werden beschreven. Bij de meet and feel beschreef hij die ook nog heel nauwkeurig. Ik dacht: o ja, ik snap het wel. Het begon steeds meer te leven hoe het dorpje eruitzag, maar helemaal begrijpen deed ik het ook nog niet.

MARJOLEIN: Het gaat over een verzorgingshuis in het jaar 2060. SILO 8 heet het. Ik wist ook niet zo goed wat ik kon verwachten. Het is een heel spektakel met allemaal bewoners. Er is een memory-delete-machine. De gedachte is: als je geen geheugen meer hebt of geen herinneringen meer hebt, dan ben je gelukkiger, want dan heb je ook geen heimwee meer en leef je niet meer in het verleden.

YVON: Toen we moesten voelen en de acteurs zich voorstelden viel het wel een beetje meer op de plek. Het apparaat dat de herinneringen wiste, had ik me anders voorgesteld. Ik vond het mooi dat ze dat goed uitlegden. Ik dacht dat de kap op het hoofd ging, maar de stoel ging naar de kap. De stoel ging dus omhoog. Dat was wel leuk om te weten. Het stuurtje van de scootmobiel was heel klein. Dat valt later op z'n plek. Ik vond het mooi dat ik de houtbewerkingsmachine kon voelen. Ik heb m'n vingers gelukkig niet gesneden. De acteurs waren ook fantastisch. In het begin van de voorstelling denk je: waar gaat dit heen? Ineens gaat alles los. Eerst denk je: een bejaardentehuis, lachen. Er zat veel humor in. En dan gaat het helemaal los. De mensen slaan om. Die scootmobiel bleek veel harder te kunnen. Dan is het grappig dat je weet dat het een klein stuurtje is. Die bibberende beentjes, die capriolen en dan die quote. Geweldig. En dan de liefde tussen Constance en Stanley. Zo mooi. Het is zo lief hoe hij haar probeert te helpen. Het is ook gênant. Hij wil haar helpen met opstaan en uiteindelijk zit hij bijna met zijn neus in haar billen. Zij heeft het helemaal niet door. Zo lief. Je kunt begrijpen dat Hilbert het heel mooi beschreven heeft als die liefde zo overgekomen is. En dan, John en Paul, geweldig! Ze konden zo uit de Gammareclame komen. Wat waren die leuk. Al die bibberende beentjes en die capriolen en dat ze iedere keer uit de grond kwamen. Het is een beetje onsamenhangend als je het zo hoort, maar het was zo'n mooi verhaal en er gebeurde zo veel. Er waren zulke grappige dingen over de zorg in de moderne tijd, hoe mensen gevoed worden met die maskers en die slangen. En dan die benen die van paniek rondslingeren omdat het te hard gaat. Je kunt het je helemaal voorstellen hoe het gegaan is. Ik kan ieder stel wel beschrijven. Moet ik door blijven gaan?

MARJOLEIN: Je vertelde zo mooi dat ik alweer terug was bij Vis à Vis. Het was eigenlijk vrij absurdistisch, maar wel zo mooi gedaan. YVON: De muziek was ook geweldig. MARJOLEIN: Hoe ervoer jij bijvoorbeeld het spektakel met het vuur en de knallen? YVON: Die vond ik geweldig. Vooraf vond ik de beschrijving van de gebouwen een beetje gedetailleerd. Ik dacht: het zal wel. Maar juist bij die knallen wist ik in welk stukje van welk gebouw ze gingen en wat in vuur en vlam kwam te staan. Alle zintuigen kwamen aan bod: de knallen, de geuren, de warmte. Ik vond het echt heel gaaf. Maar er zat ook veel humor in, ook onverwachte dingen. Met de houtbewerkingsmachine maakten ze als dagbesteding luciferhoutjes. Een van die bewoners liep even naar buiten en er ging daadwerkelijk een boom om. Hoeveel humor kun je hebben!

BUMPER-MUZIEKJE Er is goed nieuws: SILO 8 is verlengd. Op 22 september kun je haar nog een keer beleven met Komt Het Zien. Het is zeker een aanrader. Meer info in de beschrijving bij deze aflevering. De rest van de nieuwtjes hoor je nu van Ferry. VOICE-OVER: Die hoor je zo, maar eerst nog iets extra's over SILO 8. Er is niet alleen audiodescriptie via Komt Het Zien, maar je kunt er ook naartoe met een schrijftolk of tolk voor Nederlandse gebarentaal. Dat gebeurt in samenwerking met stichting Theater met Tolk. Zij zijn blij met de samenwerking met theatergroep Vis à Vis. Er zijn twee dagen bekend waarop je deze voorstelling kunt bewonderen met een tolk voor Nederlandse gebarentaal of een schrijftolk. Zondag 14 juli is al vrij snel met tolk voor Nederlandse gebarentaal. Op zondag 15 september is er zowel een tolk voor gebarentaal als een schrijftolk.

Kunst der ontmoeting. Zo omschrijft de Koreaanse kunstenaar Lee Ufan zijn werk zelf. De minimalistische sculpturen zorgen voor een moment van rust op het Museumplein. In een setting die je zelf mag ervaren nodigen de werken uit tot reflectie en stilstand in een snel veranderende wereld. Reflectie en stilstand zijn een doorlopend thema in het werk van Lee Ufan. Deze zomer zijn de tuinen van het Rijksmuseum het podium voor zijn eerste solotentoonstelling in Nederland. Voor mensen die blind of slechtziend zijn, zijn er twee speciale rondleidingen waarbij de bezoekers de werken bij hoge uitzondering mogen aanraken. 2 augustus en 6 september zijn deze rondleidingen van 15.00 uur tot 16.30 uur. Ze zijn gratis en je mag een begeleider meenemen. Voor mensen die doof of slechthorend zijn, zijn er drie rondleidingen met Nederlandse gebarentaal: 20 juli, 17 augustus en 14 september. Ook deze rondleidingen zijn gratis. Het is zomervakantie en misschien zoek je iets leuks om met je gezin te doen of iets speciaal voor de kinderen. Dan is het Oude Ambachten en Speelgoed Museum iets voor jou. Het gehele museum is dusdanig ingericht dat alle mindervaliden het volledige museum kunnen bezoeken. Het hele museum is ingericht met brede looppaden, zonder drempels en met eenrichtingsverkeer en liften. Daarnaast is er nog iets wat het museum extra toegankelijk maakt en wat veel musea niet hebben. Een groot gedeelte van de collectie staat niet achter glas. Je mag en kan elke kamer in, kastjes en lades opentrekken en ook het gereedschap oppakken en van dichtbij bekijken. Dit aanraken van de collectie maakt het museum uniek. Neem deel aan hun knutseldagen en maak je eigen Barbiejurkje van stof, versier je eigen tegeltje of beschilder een houten auto.

Blijf je liever thuis, dan is er ook nog iets op tv te zien. Het nieuwe seizoen van de hitserie Dertigers gaat deze zomer van start met een nieuwe vriendengroep en in een andere omgeving. De herkenbare dertigersdilemma's blijven in deze serie centraal staan. De hechte groep deelt lief en leed, de uitdagingen van hun generatie en de verwachtingen die bij die leeftijd horen. Dertigers is van maandag tot en met donderdag om 19.30 uur te zien op NPO3. Je kunt het natuurlijk ook terugkijken via de NPO Start-app. Deze serie is te bekijken met audiodescriptie via Earcatch of ondertiteling via teletekstpagina 888.

Of je kunt naar de bioscoop, naar Verschrikkelijke Ikke, deel 4. Deze is te bekijken met audiodescriptie via Earcatch of ondertiteling via Subcatch. Of je kan naar de musical Disney's Frozen met audiodescriptie via Earcatch. Het was deze maand nogal veel, niet gek voor de zomer. Maar hebben we toch nog iets gemist? Laat het dan even weten. Stuur een e-mail naar podcast@leefjeuit.nu. Snel terug naar het heerlijke terras van Yvon en Marjolein.

MARJOLEIN: Het was echt een verhaal dat alle kanten op ging. Ik had er van tevoren ook geen voorstelling bij. Ik heb het over me heen laten komen. Ik viel van de ene verbazing in de andere. YVON: Dat deel ik met je. Er zat humor in, maar ook zoveel gevoel. Die liefde tussen Constance en Stanley was zo mooi gedaan en werd zo mooi beschreven. Toen zij overleed, moesten ze afscheid nemen van elkaar. Zij kwam toen in het wit terug. Zij liep het water op en verdween in het water. Hoe mooi is dat gedaan! Toen kwam er een fanfare naar voren voor een soort afscheidsoptocht. Het was een beetje Surinaams. Ze gingen helemaal los met dansen. Ze mogen sowieso op ons bloemencorso komen. Ze maakten er één groot feest en eerbetoon van. Daarna ging ze weer mooi het water in. Toen Stanley overleed gingen ze samen vanuit het water met een bootje zo de lucht in. Dat vind ik zo mooi. Hilbert omschreef het als een kwal. Ik dacht eerst: lekker romantisch, een kwal. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het klopte. Hij werd daarna romantischer. Het was een parasolletje met slierten. Omdat hij het omschreef als kwal, zag ik hem langzaam vertrekken. Met z'n tweeën de hemel in als een kwal door de zee. Dat vond ik heel goed omschreven. Je moet er maar op komen.

MARJOLEIN: Wat mooi hoe je dat vertelt! Ik zat ook met veel wisselende emoties te kijken. Dan weer met tranen in m'n ogen... YVON: En dan weer tranen van het lachen. MARJOLEIN: Ja, en dan weer van verbazing. Eigenlijk is dat dus nog veel meer inclusie. YVON: Ja, vaak is de reactie dat je meer ziet dan je zelf ziet. MARJOLEIN: Dit was jullie eerste keer bij Vis à Vis, hè? YVON: Ja. Ik ging er net zo in als jij. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik heb bewust niks opgezocht op internet. Soms vind ik het leuk om ergens naartoe te gaan waarvan je niks weet. Dan kun je er geen richting aan geven. Ik dacht eerst ook: is dit het nou? De acteurs deden bij de meet and feel een beetje geheimzinnig. 'De scootmobiel kan meer dan je denkt.' 'Kom eens hier; dat gaat nog spannend worden.' Dit had ik niet kunnen denken. Dit spektakel had ik niet verwacht! MARJOLEIN: Dat deel ik met je. Ik liet het gewoon op me af komen. De acteurs hebben eerst hun stemmen laten horen, zodat we wisten wie wie was. Ze hielden het inderdaad nog echt heel spannend, als een teaser: wacht maar af wat er allemaal gaat komen. YVON: Absoluut. Ik vond dokter Wolf ook geniaal. Ze had twee kanten. Ze zei: ik heb een rotjeugd gehad en daarom wil ik die herinneringen wissen. Ze wilde verdriet wegdrukken. Die onmacht moest ze loslaten tijdens het hele proces om die herinneringen te leren koesteren.

MARJOLEIN: Je zou denken dat herinneringen wissen heel erg is, maar ze had wel goed intenties. Er was inderdaad ook een scène waarin haar moeder haar als kind op het schoolplein voor het eerst wegbracht. Ze was bang voor al die kinderen en wilde weer met mama mee. Dat was een moment in het verhaal waarop ik dacht aan mezelf als klein meisje op het schoolplein. Ik weet helemaal niet meer hoe dat was, maar kon me er toch in verplaatsen. Ik dacht ook aan hoe ik mijn kinderen voor het eerst wegbracht. Dat riep allerlei emoties op. Ik dacht eerst: wat een hard en zakelijk persoon is zij. Maar haar intenties waren eigenlijk juist heel goed. Hoe ze eten kregen, vond ik ook superbijzonder.

YVON: Dat was geweldig. Hoe kun je het bedenken. We moeten er niet aan denken dat dat de toekomst is. Ze moesten op een rijtje zitten. Het was voedertijd. Spaghetti bolognese was het. Ze kregen allemaal een masker met zo'n slang die ganzen in de hals krijgen om vetgemest te worden. Die ging op standje zoveel. Ze vergisten zich nog even. Bij eentje stond hij te hard. Die spartelde met de benen, omdat hij het niet zo snel weg kreeg. Iemand wilde er wat kaas bij, maar toen kreeg zuster Jessica een oproep dat ze weg moest. Ze kregen het toetje, de koffie en alles in één keer. Dat was gaaf. Dat was echt heel goed gedaan, goed bedacht. Allemaal dingen waarvan je denkt: hoe kom je erop.

MARJOLEIN: Ook grappig waren de bedden in allerlei laatjes. Dan werden ze wakker en dan gingen ze, zoals ik het ervoer, abseilen en dan door de wasstraat met allerlei borstels. YVON: Een was de kleding kwijt en kwam er poedelnaakt uit. MARJOLEIN: Echt ongelooflijk. Ik vond het stoer. Dat zou ik zelf nooit durven. En inderdaad die scootmobiel, die zo lekker hard kon racen, en die kwal was superstoer. Er gebeurde zo veel. Ik haal alles nu weer terug. Er gebeurde gewoon zo veel. YVON: Absoluut. Daarom zit ik nog dagen na te genieten. Dat is ook het leuke van audiodescriptie. Je komt thuis en hebt een megaleuke dag gehad. De voorstelling was overweldigend. Maar de hele tijd zijn er nog puzzelstukjes en die kan ik nu met mijn man delen. Ik heb weer andere dingen meegekregen dan hij. Hij heeft meegeluisterd, maar andere dingen onthouden. We zeggen nog de hele tijd: weet je nog? O ja, dat was zo! Dat kun je delen, omdat je het echt hebt gezien. MARJOLEIN: Mooi, hoor. Dat heb ik met mijn ook zo ervaren. Je kunt dat nog samen delen. Er gebeurde ook weer zo veel dat je steeds weer andere dingen ziet. Als je nog een volgende keer zou gaan, denk je: hé, dit was me de vorige keer niet opgevallen. YVON: Ik denk dat je hem vaker moet zien. Dan blijft hij mooi. Je blijft je verbazen. Ook hoe hoog ze met die kraan gingen! Niet normaal. Overal hingen ze. Je moet het maar durven. Ik heb bewonder voor zuster Jessica. Dankzij Hilbert zijn we er ook achter dat ze zwanger is. Ze doet het maar gewoon. Hilbert wees ons daarop. Ik heb bewondering dat zij die hele show zo gedaan heeft. MARJOLEIN: Dat vind ik heel knap. En dan racen op een segway. Dat is een soort stepje, maar dan met twee wielen naast elkaar. YVON: Ik vond het een top-aanrader. Volgend jaar zit ik er weer bij de volgende voorstelling. MARJOLEIN: Wat goed om te horen. Voor de luisteraars: in september is hij er nog een keer. YVON: Die mag je niet missen. Je weet niet wat je ziet. MARJOLEIN: Daar sluit ik me bij aan. Heb je je uit kunnen leven? YVON: Helemaal. Ik hoop dat er nog heel veel audiodescriptie komt. MARJOLEIN: Dank je wel voor dit mooie gesprek op deze mooie locatie. YVON: Jij ook bedankt.

MARJOLEIN: Leuk dat je luisterde naar Leef je uit, een podcast van Stichting Audiovisuele Toegankelijkheid, mede mogelijk gemaakt door het Bartiméus Fonds en geproduceerd en gemonteerd door Ferry.FM. Abonneer en beoordeel ons via je favoriete podcast-app en kijk op... MARJOLEIN EN VOICE-OVER: LeefJeUit.nu!